Filtruj swoje wyszukiwanie przez : Tag : Datę

Strona Główna
Muzyka
Książki
Wywiady
Kino
Podróże
Smile life
O mnie
Współpraca
Kontakt

szukaj

Strona Główna
Muzyka
Książki
Wywiady
Kino
Podróże
Smile life
O mnie
Współpraca
Kontakt

szukaj

Strona Główna
Muzyka
Książki
Wywiady
Kino
Podróże
Smile life
O mnie
Współpraca
Kontakt

Kontakt

zaciesz87@gmail.com

Facebook

Kategorie

Muzyka
Książki
Wywiady
Kino
Podróże
Smile life

Najnowsze wpisy

Ostatniej nocy w Soho – marzenia pachnące latami 60 17/05/2022
Adrian Bednarek „Zapomniany. W matni strachu” – inteligentna bestia i zapach zemsty 23/03/2022
Krzysztof Domaradzki „Przełęcz” – tajemnica śniegiem przykryta 19/03/2022

Instagram

Filmy Edgara Writha ("Baby Driver", "Hot Fuzz", "S

Filmy Edgara Writha ("Baby Driver", "Hot Fuzz", "Scott Pilgrim kontra świat") to dla mnie zawsze niespodzianka. Reżyser potrafi czarować filmową estetyką, dlatego z przyjemnością obejrzałam jego najnowszy film "Ostatniej nocy w Soho". Mamy tutaj młodziutką Eloise (w tej roli Thomasin McKenzie znana z "Jojo Rabbit"), która przyjeżdża do Londynu, by spełniać swoje marzenia jako projektantka mody. W momencie, gdy porzuca akademik pełen hucznych imprez na rzecz kawalerki, niespodziewanie ma okazję wkroczyć w lata 60, a tam poznaje hipnotyzującą Sandie (w tej roli znakomita Anya Taylor-Joy znana z "Gambita królowej"), która pragnie zostać piosenkarką. Zderzenie teraźniejszości z przeszłością uzależnia Eloise, a to prowadzi do odkrycia przez nią wielu mrocznych tajemnic.

"Ostatniej nocy w Soho" urzeka blichtrem nocnych londyńskich klubów z lat 60, a przy tym obnaża prawdę o uprzedmiotowieniu kobiet w tym okresie. Obie aktorki znakomicie poradziły sobie ze swoimi rolami. Wypadły wiarygodnie, realnie i wspaniale ukazały emocje, które w nich kipiały i rozrywały od środka. Razem z Eloise widz popada w szaleństwo przez współodczuwanie, a historia pełna ciekawości świata, wypełnia się dramatyzmem, strachem i mocnymi twistami fabularnymi. Writh doskonale radzi sobie w budowaniu napięcia, żonglowaniem romansem i thrillerem psychologicznym, dodając do tego odrobinę brytyjskiego humoru, który dodaje lekkości w filmie, ale nie zapominając o grozie, które idealnie dopełnia ten obraz. Dla mnie podróż do lata 60 jego oczami była przyjemnością. Te retro neony, zabawy światłem i muzyką tworzyły piękną londyńską bańkę, gdzie czuło się zapach palonych cygar, a szampan migotał w kieliszkach, kusząc młode kobiety, które pragnęły sławy i uznania. Dla mnie znakomite kino gatunkowe, ale doprawione nostalgią do lat minionych i niebojące się poruszać trudnych tematów. Prawdziwa uczta dla zmysłów i wyobraźni.

(współpraca @moje_filmy )

#ostatniejnocywsoho #lastnightinsoho #edgarwright #filmmakeup #thrillerpsychologiczny #psychologicalthriller #horrorstories #recenzjafilmu #darkportrait #darkmoodphoto #thehorror #zdjecietelefonem #filmy #dobryfilm #horrorfriends #darkasthetics #portraitdaily

[ZAPOWIEDŹ PATRONATU] Horror ekstremalny nie jest

[ZAPOWIEDŹ PATRONATU]
Horror ekstremalny nie jest dla każdego, ale tym razem @patryk.bogusz_autor postanowił pokazać swoje umiejętności w innym gatunku!

🔥Już 21 maja będzie miał premierę pierwszy tom cyklu Rid - „Czas umierania” - będący klimatycznym, wciągającym i nie dającym wytchnienia nawet na chwile kryminałem noir.

💣Opis okładkowy:
Warszawa, koniec lat dziewięćdziesiątych. Tomasz Rid wychodzi z więzienia po kolejnej odsiadce z mocnym postanowieniem, że odmieni swoje życie. Jednak należy do warszawskiego półświatka, z którego niełatwo odejść. Za wszelką cenę próbuje pomóc byłej narzeczonej w walce z nałogiem i odkryć sprawców morderstwa, które osobiście go dotknęło. Gdy w jego życiu pojawia się piękna i bezkompromisowa Laura, sprawy zaczynają się komplikować...

"Czas umierania" to powieść w klimacie kryminału noir. Autor zabiera czytelnika w mroczną podróż w przeszłość, gdy na ulicach Warszawy dochodziło do mafijnych egzekucji, walki o wpływy oraz ulicznych porachunków.

„Kiedy człowiek opuszcza kazamaty, zawsze jest pełen nadziei. Wygrzebałem kilka monet z kieszeni i rzuciłem za siebie. Tak nakazywała tradycja. Trzeba zapłacić za pobyt, żeby więcej nie wracać. Wiem to doskonale, bo siedziałem trzy razy. Niektórzy przełamują jeszcze szczoteczkę do zębów, ale ja swoją wyrzuciłem w celi. Inny przesąd mówi, że nie należy nic stamtąd zabierać. W innym przypadku ciągniesz swój więzienny los na wolność, a to wróży szybki powrót".

➡️Książkę przedpremierowo możecie nabyć podczas @festiwal.grozy.i.fantastyki na stoisku Planety Czytelnika, a w piątek i sobotę będziecie mieli okazję spotkać się tam z autorem.

#patrykbogusz #czasumierania #planetaczytelnika #zacieszblog #patronat #kryminałnoir #czytamkryminały
#czytampolskieksiazki #nowościksiążkowe #czytampolskichautorów #czytampolskie #kryminał #kryminal #noirphotography #darkportrait #sfxbeginner #charakteryzacjapolska #woundmakeup #sfxmakeupaddict #learnmakeup #specialeffectmakeup #zdjęcieksiążki #zdjęcietelefonem #dobraksiazka #makeuptransformations #kryminały #crimenoir #polskaczytelniczka #portraitphotographers #zdjeciedlaksiazki

"Uczyliśmy się skórowania. Do skórowania na

"Uczyliśmy się skórowania. Do skórowania najlepsze są noże myśliwskie. Osobiście uwielbiałem te z serii Magnum o rękojeści z drzewa orzecha. Selena dobrze się bawiła. Zarzuciła kawałek skóry na twarz i podbiegła, wymachując w górze rękoma, jakby machała piłą. Oczywiście zauważyłem podobieństwo do Latherface’a.

Selena lubiła horrory. Nie dziwne, że ostatecznie spodobało jej się na rozbiórce. Ludzie oglądający filmy, na których dyma się laski w głowy, mają zadatki na rzeźników. Kichy nie dotykaliśmy. Nie miało to sensu. Wciąż nie mogłem się przemóc i z podziwem patrzyłem na wuja Bernarda, który w jednym ręku trzymał kanapkę, a drugą walczył z usunięciem jelita".
______________
Patryk Bogusz „Obślizgłe paluchy II”

Kto jeszcze nie skosztował pysznych posiłków, przygotowanych przez @patryk.bogusz_autor w obu częściach "Obślizgłych paluchów", ten powinien lecieć na stronę @domhorroru i ten błąd czym prędzej naprawić!

#patrykbogusz #obślizgłepaluchy2 #domhorroru #horrorekstremalny
#zacieszblog #patronat #charakteryzacja #charakteryzacjapolska #horrorbooks
#czytampolskieksiazki #ksiazka #czytampolskichautorów #zdjęcietelefonem #darkportrait #darkmoodphotography #darkmoodphoto #dobraksiazka #horrormakeupartist #sfxbegginer #horrorfansworldwide #horroraesthetic #horrorfriends #horrory #czytamsuspens #365dnigrozy #czytaniejestsexy #czytamwdomu #autoportret

[DZISIEJSZA PREMIERA]
Bezpieczeństwo. Staramy się je osiągnąć, dać je innym, przywrócić je, gdy zostało utracone. W drugim tomie serii „Zapomniany" Adriana Bednarka bohaterowie muszą o swoje bezpieczeństwo zawalczyć i tak tonąc w strachu, niewiedzy i chaosie zdarzeń próbują zaznać spokoju, który niestety nie jest tak łatwy do osiągnięcia. Po przeczytaniu pierwszego tomu, byłam zmiażdżona psychicznie, doceniłam jeszcze bardziej swoją wolność, jak i to, że nie chodzę głodna. "Zapomniany. W matni strachu" to już inne emocje, inne przemyślenia, jaki i zupełnie odmienne podejścia bohaterów do wielu spraw związanych z ich życiem. Bywają impulsywni, chaotyczni, co tylko działa na korzyść antagonisty. Jednak wola przetrwania jest w nich silna i na tym Bednarek się skupił, próbując dać nam odpowiedź na pytanie: Ile jesteś w stanie zrobić, by Ty i Twoi bliscy żyli spokojnie?

Po ciąg dalszy recenzji zapraszam na bloga www.zaciesz.com. Link w bio i na story.

(współpraca @wydawnictwo_zaczytani )

#adrianbednarek #zapomnianywmatnistrachu
#wydawnictwozaczytani #thrillerpsychologiczny #czytamsuspens #thrillernovel #czytampolskie #czytampolskichautorów #czytampolskieksiążki #polskieksiążki #bookstagrampolska #zdjeciedlaksiazki #książkowezdjęcie #zdjęcietelefonem #fotografiamobilna #darkportrait #darkmoodphoto #darkmood #darkasthetics #darkmoodphotography #creativeportrait #thrillery #książkadlaciebie #dobraksiazka #czytanienieboli #thrillerbook #lubięczytać #fanstastyczniestraszne #czytamwdomu #zacieszblog

Cisza. Chłód. Strach. Bezkresne góry pełne ech

Cisza. Chłód. Strach. Bezkresne góry pełne echa, tajemnic i przybyszy, którzy muszą się zmierzyć z nieznanym. "Przełęcz" Krzysztofa Domaradzkiego zabiera czytelnika na Ural i stara się przedstawić tajemnicę przełęczy Diatłowa na swoich zasadach, przeplatając fikcję z faktycznymi wydarzeniami (a raczej takimi, jakie zostały przekazane do wiadomości publicznej), które się tam mogły odbyć, gdy grupa młodych ludzi pełna marzeń i zacięcia wybrała się na zimową wyprawę w 1959 roku, a następnie w nocy z 1 na 2 lutego doszło do tragedii, która skończyła się śmiercią wszystkich uczestników. Do dzisiaj te wydarzenia budzą kontrowersje, do końca nadal nie ma pewności, co spotkało studentów, a teorie tylko się mnożą, nie dając jednoznacznego wytłumaczenia. Domaradzki w swojej nowej powieści podjął próbę rozwiązania tej zagadki i pokazał, jak wygląda walka o prawdę, o przetrwanie oraz ciekawie zobrazował emocje towarzyszące tej kryminalnej zagadce ZSRR. Załóżcie coś ciepłego, nalejcie herbaty w termos i poczujcie tej szczypiący chłód na policzkach, który uderza z każdą stroną "Przełęczy" Domaradzkiego.

Po ciąg dalszy recenzji odsyłam na bloga www.zaciesz.com Link w bio i na story.

(współpraca @wydawnictwoliterackie )

#przełęcz #krzysztofdomaradzki
#wydawnictwoliterackie #zacieszblog #frostbite #frostbitemakeup #sfxbeginner #charakteryzacja #czytamsuspens #dobraksiazka #zdjeciedlaksiazki #ksiazkoholizm #zdjecietelefonem #fotografiamobilna #darkportrait #darkmoodphotography #darktones #takczytam #nowościksiążkowe #czytaniewciąga #horrormakeupartist #polskaczytelniczka #czytampolskieksiazki #czytampolskichautorów #przełęczdiatłowa #czytambochcę #sfxmakeupaddict #makeuptransformations #specialeffectmakeup #learnmakeup

[RECENZJA PATRONACKA] „Jestem ćpunem prozy Jame

[RECENZJA PATRONACKA]
„Jestem ćpunem prozy Jamesa!” – takimi słowami Edward Lee przekazuje w przedmowie swoje uwielbienie dla twórczości mistrza wiktoriańskiej literatury grozy M. R. Jamesa. "Domek dla lalek" to nowa powieść Lee na naszym rodzimym rynku i jest ona bardzo udanym pastiszem twórczości jego jednego z ulubionych pisarzy horrorów. Stylizowany język, gawędziarski styl, bardzo stonowana historia jak na autora znanego z najmocniejszych odsłon horroru ekstremalnego. Ta niepozorna książka pokazuje, że Edward Lee pozbawiony akcentów gore, nadal jest naprawdę znakomitym pisarzem, który potrafi się odnaleźć w każdej stylistyce i mimo iż robi to na własnych zasadach, potrafi zachować atmosferę grozy i niepokoju, z jakich znany jest M. R. James. Od początku do końca "Domku dla lalek" wisi coś tajemniczego w powietrzu, a z każdą stroną ta niewiedza pochłania czytelnika coraz bardziej. A samo zakończenie pobudza do refleksji nad ludzką chciwością.

W "Domku dla lalek "poznajemy Reginalda Lymptona zapalonego kolekcjonera tytułowych domków. Nadziany, chciwy, cwany, stary zbereźnik z niesłabnącym pożądaniem seksualnym. Pomimo lubieżnych ślinotoków na widok krągłych kobiecych kształtów, jego erekcja równie mocno strzela w spodniach na widok nietuzinkowych domków dla lalek. I właśnie pewnego dnia ma okazję zdobyć jeden z tych unikatowych i najbardziej pożądanych przez niego. Niestety ten rzadki eksponat skrywa w sobie coś, o czym Reginaldowi przyjdzie się dowiedzieć zbyt późno.

Ciąg dalszy recenzji znajdziecie na blogu. Polecam zajrzeć! Link w bio i na story.

(współpraca @domhorroru )

#edwardlee #domekdlalalek #domhorroru #horrorekstremalny #horrorbookslove #horrorbooks #zacieszblog #czytamsuspens #365dnigrozy #piękniemroczne #dobraksiazka #literaturagrozy #zdjeciedlaksiazki #książkadlaciebie #ksiazkoholizm #zdjecietelefonem #fotografiamobilna #darkportrait #darkmoodphoto #woodendoll #sfxbeginner #darktones #czytambochcę #dobraksiazka #polskaczytelniczka #czytaniewciąga #takczytam #nowościksiążkowe #instagramczyta #horrormakeupartist

[DZISIEJSZA PREMIERA] Nie jestem fanką historii o

[DZISIEJSZA PREMIERA]
Nie jestem fanką historii o nawiedzonych miejscach. Jakoś nigdy duchy mnie nie przerażały, ani fascynowały. Zdecydowanie w filmach jeszcze jestem w stanie się odnaleźć, ale w książkach nie potrafię wczuć się w ten klimat. Na książkę „Horrorstör" skusiłam się ze względu na autora. Mam za sobą jego "Poradnik zabójców wampirów klubu książki z południa" oraz "Sprzedaliśmy dusze", które znakomicie mieszały grozę z humorem, ciekawie opisywały czasy i tematy, w których zostały osadzone. "Horrorstör" to debiut Hendrixa i zdecydowanie to czuć. Pomimo talentu autora do budowania klaustrofobicznej atmosfery, potęgującego się strachu, czy dobrze naszkicowanych postaci, ja nie do końca odnalazłam się w tej historii. Były momenty lekko zabawne, ale były i żenujące. Były kreatywne i mocne sceny doprawione krwią, ale nikły przy niektórych dłużyznach. Mam mieszane uczucia, bo jednak bawiłam się przy lekturze nieźle, ale niedosyt jednak pozostał.

Zapraszam po ciąg dalszy na bloga, gdzie dowiecie się, co mi się podobało, a co niestety rozczarowało. Link w bio i na story.

(współpraca @wydawnictwo_vesper )

#horrorstor #gradyhendrix #wydawnictwovesper #zacieszblog #365dnigrozy #sfxbeginner #czytamsuspens #ksiazkanadzis #piękniemroczne #zdjecietelefonem #sfxmakeupaddict
#fotografiamobilna #darkportrait #darkmoodphoto #darkmoodphotography #darktones #czytambochcę #dobraksiazka #polskaczytelniczka #czytaniewciąga #takczytam #nowościksiążkowe #ksiazkowelove #instagramczyta #zdjęcieksiążki #ksiazkadobranawszystko #horrormakeupartist #horrorfansworldwide

Mrok otulił łódzkie ulice. Zło przesiąkło mi

Mrok otulił łódzkie ulice. Zło przesiąkło miejskie chodniki. A ludzie skłonni do brudnych czynów sprawują tu władzę. Taką Łódź postanowił pokazać w swojej książce „Nikt" Maciej Kaźmierczak. Samobójstwa, śledztwo i prawo ulicy. Autor snuje swoją opowieść, ukazując ludzkie zepsucie, zabawę bez granic drugim człowiekiem i strach, który zamyka ofiary w zmowie milczenia. Charakterność bohaterów miesza się tu z dynamiczną akcją, a brutalność nie pozwala przełknąć śliny. Przepadłam w tej mrocznej Łodzi, nie czułam się bezpiecznie, a przerażenie niejednokrotnie paraliżowało moje ciało. Kaźmierczak zbudował przygnębiający klimat, w którym próżno szukać uśmiechu i radości, a zło nie musi mieć imienia, by przejmować władzę nad ludzkim życiem.

Powieść „Nikt" to mieszanka kryminału z thrillerem psychologicznym, w który wpada się od pierwszej strony. Kaźmierczak wszedł po kolana w brudne zakamarki ludzkiego umysłu i w ciekawy sposób pokazał ludzką traumę ocierającą się o obłęd, do tego dorzucił męski świat pozbawiony skrupułów, gdzie losowa osoba staje się bezsilna wobec tragedii, jaka jej dotyka. Bywa duszno, bezkompromisowo, a oprócz samego śledztwa, wciągała mnie intensywność działania antagonisty. Był on bezwzględny, obleśny, prący do przodu i nieuznający sprzeciwu. To on zdecydowanie rządził i napędzał historię, a jego zwyrodniałe zachowania potęgowały mój lęk, ale i ciekawość.

Ciąg dalszy recenzji znajdziecie na blogu. Link w bio i na story.

#maciejkaźmierczak #nikt #wydawnictwomuza #zacieszblog #czytamsuspens #ksiazkanadzis #piękniemroczne #czytampolskieksiazki #czytampolskichautorów #zdjecietelefonem
#fotografiamobilna #darkportrait #darkmoodphoto #darkmoodphotography #darktones #czytambochcę #kryminał #dobraksiazka #polskaczytelniczka #czytaniewciąga #ebookteżksiążka #czytamebooki #legimi #czytamkryminały #takczytam #nowościksiążkowe #ksiazkowelove #instagramczyta #zdjęcieksiążki #ksiazkadobranawszystko

Muzyka metalowa jest ze mną od lat. Dawała mi uk

Muzyka metalowa jest ze mną od lat. Dawała mi ukojenie, wolność, zrozumienie. Była ze mną w bólu i radości. Zawsze przy mnie, zawsze z odpowiednim nastrojem, nigdy mnie nie zawiodła. W "Sprzedaliśmy dusze" Grady’ego Hendrixa muzyka metalowa wylewa się ze stron. Już od pierwszych stron czujemy riffy z "Iron Man" Black Sabbath, które wpełzają w uszy i aż chce się zachłysnąć tym brzmieniem. To zapowiedź istnej egzekucji muzycznej, która ma nadejść razem z wyprawą ku prawdzie, jakiej podejmuje się główna bohaterka Kris Pulaski. Tu horror miesza się z rasową powieścią drogi. Hendrix uczy nas wdychać muzykę, doświadczać jej wyjątkowości i ukazuje jak ludzka chciwość, niszczy nie tylko przyjaźnie, ale może zniszczyć cały świat. Załóżcie słuchawki na uszy, odpalcie ulubiony album i ruszajcie w drogę razem z Kris.

"Sprzedaliśmy dusze" opowiada o Kris Pulaski, która przed laty grała w Dürt Würk. Postanawia się ona dowiedzieć na własną rękę, dlaczego zespół się rozpadł, a jedynie były wokalista zespołu Terry Hunt zyskał sławę. Bohaterka wyrusza w podróż, by spotkać się ze starymi członkami kapeli, by finalnie dotrzeć do samego Terry’ego, który zapowiedział wieńczącą jego karierę trasę koncertową. Początek jest niespieszny. Zaglądamy w życie czterdziestosiedmioletniej kobiety, której marzenia legły w gruzach i stara się jakoś żyć z dnia na dzień. Brak marzeń, brak celów, brak perspektyw na zmiany. Wspaniale jednak było zatopić się w jej wspomnieniach z czasów, gdy miała swoją kapelę, grała koncerty po barach, a moc metalu dawał jej kopa do działania. Aż mi się łza w oku kręciła, jak przypomniałam swoje koncertowe wojaże. Nie ważne gdzie i za ile, tam gdzie moja ukochana kapela, tam byłam i ja.

Ciąg dalszy na blogu. Link w bio i na story.

#sprzedaliśmydusze #gradyhendrix #wydawnictwovesper #zacieszblog #czytamsuspens #piękniemroczne #thehorror #horrorfan #horrorfansworldwide #365dnigrozy #thehorrorhub #thehorrorgallery #horrory #autoportret #fotografiamobilna #zdjęcietelefonem #darkportrait #darkasthetics #darkmoodphotography #darkmood #horropost #horrorobsessed #everydayishalloween #horrorlove #książkadlaciebie #dobraksiazka #zdjeciedlaksiazki #ksiazkoholizm

Wczytaj więcej... Śledź na instagramie

© 2022 Zaciesz.com